Forthuis Blauwkapel

Archetypisch huis

Fort Blauwkapel in het noordoosten van Utrecht was ooit onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Het UNESCO Werelderfgoed is tegenwoordig een van de mooiste plekken in Utrecht om te wonen. Van de nieuwere huizen op het fort springt er één meteen in het oog. Het is een huis zoals een kind het tekent: muren, puntdak, raampje boven de voordeur en een grote schoorsteen. Ondanks zijn archetypische vorm oogt het huis bijzonder, door zijn uitgerekte hoogte en doordat het van top tot teen bekleed is met ruwe, verduurzaamde houten planken.

In het schootsveld

Met het hout en zijn primitieve vorm verwijst het huis naar de bijzondere plek waar het zich bevindt. Rond een verdedigingswerk moest het schootsveld vrij blijven en rond een fort bestonden ‘verboden kringen’. In de middelste kring mochten huizen worden gebouwd, maar uitsluitend van hout. Zodra de vijand aan de horizon verscheen, kon het huis in een oogwenk afgebroken of in brand gestoken worden.

Wonen te midden van de tuin

Achter de grotendeels gesloten straatgevels schuilt een verassend licht huis. Intern zijn er zo min mogelijk wanden en deuren. Ruimtes lopen op natuurlijke wijze in elkaar over. De woonkamer is uitgebouwd met een glazen tuinkamer. Het was een grote wens van de bewoners om te midden van de tuin te leven. Als de vouwdeuren geopend zijn, ontstaat er één grote leefruimte rondom een in donkere stenen opgetrokken schoorsteen met doorkijkhaard. Die staat dan ineens vrij in de ruimte.

Leven met de seizoenen

Met de seizoenen mee verschuift het leven vanuit het huis via de tuinkamer naar de tuin en andersom. In de winter gaan tropische planten mee naar binnen. Bij een stevige bui loopt regenwater vanaf het glazen dak via spuwers in de vijver met karpers en zonnebaarzen.